Jak wygląda myślenie, które jest tak niezwykłe, że nikt nie rozpoznaje iż jest to w ogóle myślenie?
Jakiego myślenia nikt do tej pory nie wynalazł?
Jak należy patrzeć się na dzisiejsze problemy aby móc dostrzec rozwiązania?
Skąd biorą się te pytania? Dlaczego w ogóle warto je zadawać?
Pytania biorą się z ciekawości. Z niedającego ugasić się pragnienia odkrywania rzeczy na nowo. Dziecko rodzi się i nie zna świata. Doświadcza wszystkiego na bieżąco i uczy się na bieżąco. Dziecko jest ciekawe i stąd bierze się jego niewinność, prostota i spontaniczność.
Ty myślisz, że wiesz i zaczynasz umierać. Nie szukasz, nie zadajesz pytań. Stajesz się twardy, skostniały, niewrażliwy. Zamykasz się na życie więc zamykasz się też na siebie.
Umierasz. Stajesz się poszkodowany, straumatyzowany. Życie zaczyna Cię przygniatać. Stajesz się ofiarą życia. Zapominasz o tym, że urodziłeś się będąc twórcą i możesz dokonywać nowych odkryć o których nikt nigdy nie słyszał. Stajesz się konserwatywnie sztywnym, zatwardziałym fanatykiem broniącym tego co zostało usztywnione.
Jeśli chcesz na nowo powrócić do tej oazy poznawania, po prostu otwórz się. Porzuć to co wiesz. Najlepiej porzuć wszystkie myśli. Zacznij poruszać się dziko, spontanicznie niczym zwierzę. Podłącz się do wewnętrznych instynktów i do intuicji. Zobacz jak to jest z powrotem nie wiedzieć.
Następnie zanurz się głęboko w jakiś temat. Zrób swoje własne badania i eksperymenty. Czytaj książki, artykuły, oglądaj filmy, zadawaj pytania. Cała masę pytań. Im więcej tym lepiej.
Wyobraź sobie jakby wyglądało Twoje życie za 10 lat, gdybyś codziennie zadał sobie 10 nowych pytań?
Twórz mapy myśli, konstruuj nowe założenia, stawiaj wysoko postawione cele i zobacz dokąd poniesie Cię wyobraźnia. Gdyby Einstein nie wyobraził sobie siebie podróżującego po linii światła nie odkryłby teorii względności. Ty masz dzisiaj internet, komputer i telefon komórkowy a wciąż narzekasz, że nie wiesz gdzie zacząć.
Twórz, twórz, twórz, twórz, twórz… i nigdy nie zatrzymuj się.
Bo Ci, którzy przestają tworzyć w chwili gdy zostali do tego powołani – umierają. Niczym drzewo, które usycha bo zabrakło dla niego wody i słońca.
Ty musisz tworzyć…
Być i stawać się…
Nie ma od tego wyjścia…
Nie ma ucieczki…
Szczególnie po przebudzeniu wiesz, że nie uciekniesz…
Króliczek wyszedł ze swojej nory… cokolwiek to dla Ciebie znaczy…
Tak powstał kanał Tylko WOLNOŚĆ – gdy będąc z Asią na wycieczce, poczułem, że czas stworzyć coś całkowicie nowego…